Απόφαση Γενικής Συνέλευσης ΣΕΝΙ

Συνεχίζουμε τις κινητοποιήσεις μας παλεύοντας να μην απολυθεί κανένας συνάδελφός μας οδηγός ασθενοφόρου και στη χειρότερη περίπτωση να επιστρέψουν όλοι στο ΕΚΑΒ στο νησί μας.

Ενημερώνουμε την τοπική κοινωνία για τις τραγικές συνέπειες των εγκληματικών πολιτικών που εφαρμόζονται στο χώρο της υγείας (και όχι μόνο) και που αφήνουν τα νησιά μας χωρίς ασφαλή και απρόσκοπτη κάλυψη (και) από ασθενοφόρα.

Ανοίγουμε το ζήτημα της «αξιολόγησης» των δημοσίων υπαλλήλων ως όχημα των πολιτικών κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ για νέες διαθεσιμότητες – απολύσεις, για κατάργηση της μονιμότητας και για νέους γύρους κλεισιμάτων δημοσίων υπηρεσιών.Ενημερώνουμε τους συναδέλφους μας για τις εξελίξεις και προγραμματίζουμε τα επόμενα βήματά μας συντονιζόμενοι τοπικά και πανελλαδικά με σωματεία και εργαζόμενους νοσοκομείων και του υπόλοιπου δημοσίου τομέα.

Στην κατεύθυνση αυτή

1.        την Τετάρτη 23 Απριλίου προκηρύσσουμε στάση εργασίας 11:00 έως 15:00 και καλούμε σε συγκέντρωση στο Νοσοκομείο στον Άγιο Κήρυκο στις 11.30 π.μ. Θα ακολουθήσει παράσταση διαμαρτυρίας στη διοίκηση του Νοσοκομείου για τις ελλείψεις στα ασθενοφόρα, τα κενά προσωπικού σε Νοσοκομείο-Κέντρο Υγείας-Περιφερειακά Ιατρεία, την αυτονομία του νοσοκομείου μας, τη λήξη της θητείας των επικουρικών ιατρών (αναισθησιολόγου, ΩΡΛ, καρδιολόγου, γυναικολόγου). Η κινητοποίηση θα ολοκληρωθεί με παρέμβαση στο Δήμο Ικαρίας και το Επαρχείο.

2.        την Τρίτη 29 Απριλίου απευθύνουμε ανοιχτό κάλεσμα στα σωματεία και τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα στο νησί μας για να παρευρεθούν στην Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας στις 13:30 μ.μ. στο Νοσοκομείο, προκειμένου να καθορίσουμε από κοινού τα επόμενά μας βήματα ενάντια στο τερατούργημα της δήθεν αξιολόγησης.

3.        Σε συνεργασία με τον Σύλλογο Νεφροπαθών και Φίλων Ικαρίας προχωράμε στις επόμενες κινήσεις(ενημέρωση κατοίκων, συμπλήρωση ερωτηματολογίων κλπ) προωθώντας το ζήτημα της δημιουργίας Μονάδας Τεχνητού Νεφρού στο Νοσοκομείο

4.        Στηρίζουμε την πρωτοβουλία συναδέλφων για ενημερωτικές δράσεις του γυναικείου (κυρίως) πληθυσμού σε σχέση με το ζήτημα του καρκίνου του μαστού και βελτίωση της πρόληψης

ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΤΟ ΝΕΟ ΣΧΗΜΑ ΣΤΟ ΘΡΙΑΣΙΟ και το όνομα του: Α.ΚΙ.Δ.Α

Πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο του Θριάσιου νοσοκομείου η ιδρυτική συνέλευση του νέου σχήματος . Γύρω στα 30 άτομα παρακολούθησαν σταθερά τη συζήτηση , ενώ πέρασαν πολύ περισσότερα. Η μαζικότητα κρίθηκε ικανοποιητική  (αντίστοιχη εκδήλωση του ΜΕΤΑ συγκέντρωσε ανάλογο κόσμο ) ενώ ΠΑΜΕ ,ΠΑΣΚΕ ,ΔΑΚΕ δεν έχουν επιχειρήσει ανοικτή εκδήλωση στο χώρο  εδώ και  χρόνια. Ακόμα πιο ενθαρρυντική ήταν η συζήτηση που ακολούθησε και το τελικό αποτέλεσμα της που ήταν η αποδοχή του πλαισίου που είχε ανακοινωθεί για την ίδρυση του νέου σχήματος καθώς και  το όνομα  Α.ΚΙ.Δ.Α.(Αντίσταση- Κίνημα –Διεκδίκηση- Ανατροπή) αλλά και η ανανέωση του ραντεβού αμέσως μετά τις γιορτές με πρώτο θέμα για συζήτηση και δράση την «αξιολόγηση» στο δημόσιο. 

Νεο αγωνιστικό σχήμα στο Θριάσιο νοσοκομείο

 Η επίθεση της κυβέρνησης της ΕΕ. και του ΔΝΤ συνεχίζεται ανελέητα Παρά τα μεγάλα λόγια περί ανάπτυξης, πρωτογενών πλεονασμάτων και άλλα συναφή, η αλήθεια για τους εργαζομένους δεν μπορεί να κρυφτεί.
Μειώσεις μισθών μέχρι εξευτελιστικών επιπέδων, απολύσεις, τεράστια ανεργία και εξαθλίωση, κτύπημα των ασφαλιστικών εργασιακών δικαιωμάτων & τρομοκρατία διαμορφώνουν το σκηνικό.

Συγχωνεύσεις καταργήσεις σχολείων, δημοσίων υπηρεσιών και νοσοκομείων, διαθεσιμότητες και απολύσεις, συμπληρώνουν το παζλ του νέου εργασιακού μεσαίωνα που είναι ήδη εδώ…Για πρώτη φορά οι διαθέσιμοι καθηγητές, σχολικοί φύλακες, καθαρίστριες, υπάλληλοι των υπουργείων κλπ. οδηγούνται στην απόλυση αφού τελειώνει ο χρόνος της διαθεσιμότητας τους χωρίς να έχουν τοποθετηθεί. Για πρώτη φορά και χωρίς την συνταγματική κατάργηση της μονιμότητας δημόσιοι υπάλληλοι απολύονται. Νέες φουρνιές διαθεσίμων διαμορφώνονται μέρα με τη μέρα.

 Την ίδια ώρα με το νέο νομοσχέδιο για την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων διαμορφώνουν μια ακόμα δεξαμενή υπαλλήλων προς απόλυση-διαθεσιμότητα, σταθεροί στο στόχο των εκατοντάδων χιλιάδων απολύσεων από το δημόσιο, σταθεροί στο στόχο της γενικότερης ανατροπής των εργασιακών  σχέσεων προκειμένου να διαμορφωθεί η νέα φιγούρα υπαλλήλων στο  δημόσιο, με μισθούς των 500 και βάλε… πιο λίγο ευρώ το μήνα, των ευέλικτων απολύσεων, των απροσδιορίστων ωραρίων, χωρίς εργατικά δικαιώματα και κινηματικές αντιρρήσεις κάθε είδους .

Στην υγεία καμιά πρόσληψη και χιλιάδες αποχωρήσεις-συνταξιοδοτήσεις, πετσοκομμένοι προϋπολογισμοί στα νοσοκομεία που οδηγούν σε «σαφάρι υλικών», με 30 ασθενείς ανά νοσηλευτή, με διπλοβάρδιες και παραβιάσεις του ωραρίου, με καταργήσεις-συγχωνεύσεις νοσοκομείων και πρωτοβαθμίων μονάδων υγείας, με τη  προσέλευση στα δημόσια νοσοκομεία να αυξάνεται και τα ράντζα  να επεκτείνονται, με μισθούς πετσοκομμένους  και  παγωμένους εδώ και χρόνια, με τους φόρους και τα χαράτσια κάθε είδους να τινάζουν τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς στον αέρα.

Απέναντι σε αυτή τη κατάσταση οι εργαζόμενοι δεν έμειναν χωρίς αντιστάσεις. 23 απεργίες έχουν κυρηχθει την τελευταία πενταετία με πρωτοφανέρωτη μαζικότητα σαν αποτέλεσμα της σωρευμένης οργής και αγανάκτησης που γέννησε και γεννά η κυβερνητική πολιτική. Όσο αλήθεια είναι αυτό άλλο τόσο είναι γεγονός ωστόσο, ότι αυτές δεν μπόρεσαν να ανατρέψουν την κυβερνητική πολιτική  παρά τις επιμέρους καθυστερήσεις, ελιγμούς ή ακόμα και προσωρινές υποχωρήσεις που επέβαλλαν στις κάθε φορά κυβερνήσεις, που άλλαζαν η μια μετά την άλλη προκειμένου να διαχειριστούν  το συνεχώς διευρυνόμενο πολιτικό κόστος των επιλογών τους.

Είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο να βγουν τα κατάλληλα συμπεράσματα  από τη τελευταία πενταετία προκειμένου να υπάρξει νέα ανάταση του κινήματος των εργαζομένων, μιας και φαίνεται το τελευταίο διάστημα ότι βρίσκεται σε δύσκολη θέση, με αναντιστοιχίες με τις απαιτήσεις της περιόδου, κατακερματισμένο, με τους θιγομένους κάθε φορά να σηκώνουν μόνοι τους τις αντιστάσεις  και χωρίς την αγωνιστική ενότητα που απαιτείται για να απαιτηθεί η κυβερνητική επίθεση.

Στοιχείο αδιαφιλονίκητο αυτών των κινητοποιήσεων είναι ότι κινηθήκαν κατά βάση με τη λογική της διαμαρτυρίας και όχι του παρατεταμένου αγώνα. Τακτική που βόλευε τη συνδικαλιστική ηγεσία αλλά και έκφραζε τις συνήθειες περασμένων εποχών όπου στην καλύτερη των περιπτώσεων μια μαζική διαμαρτυρία  μπορούσε να φέρει οριακά αποτελέσματα, ενώ στην άμαζη εκδοχή της  οδηγούσε απλώς στο…ξεπούλημα του αγώνα. Έτσι τη τελευταία τετραετία όλες οι απεργίες κυρρήσονταν κατά βάση λίγο πριν την ψήφιση των νόμων στη βουλή και παρέμεναν ξεχασμένες μετά. Γεγονός βέβαια που καθησύχαζε την κυβέρνηση που εκ των προτέρων μπορούσε να υπολογίζει το όρια της μαζικής μεν αλλά ωστόσο  αναντιστοιχης  διαμαρτυρίας.

Απόπειρες να ξεπεραστεί αυτή η κατάσταση υπηρξαν αποκλειστικά από πρωτοβάθμια σωματεία (πχ χαλυβουργία –λιμενεργάτες – μέτρο - καθηγητές) που θεωρηθήκαν από τη κυβέρνηση ότι παραβίαζαν τη νομιμότητα  και αντιμετωπιστήκαν αποφασιστικά με επιστρατεύσεις  και ανοικτή καταστολή δείγμα και αυτό του πανικού της μπροστά στην απειλή της γενίκευσης αυτής της τακτικής.

 Στις κινητοποιήσεις αυτές η συνδικαλιστική αριστερά όταν δεν σταθηκε εχθρική (φθάνοντας ειδικά στην περίπτωση της απεργίας των καθηγητών να προπαγανδίζει συντηρητικές απόψεις για το ιερό δικαίωμα στις εξετάσεις) κατά βάση αποτέλεσε κήρυκα  ηττοπάθειας έτοιμο να τα στρίψει στην πρώτη δυσκολία του αγώνα, κλείνοντας η ιδία σε αρκετές των περιπτώσεων τους αγώνες, πανηγυρίζοντας μάλιστα μετά για τη δικαίωση της ηττοπάθειας της.! Δεν δίστασε να προχωρήσει σε συνδικαλιστικά πραξικοπήματα (παραβίαση των αποφάσεων συνελεύσεων στους καθηγητές:  περί αγνόησης της επιστράτευσης και κλείσιμο της απεργίας παρά το πλειοψηφικό ρεύμα υπέρ της συνέχισης της απεργίας, πρόταση για κύρηξη απεργίας στην υγεία 2 μήνες μετά (!) τις πρώτες διαθεσιμότητες παρά τις υποσχέσεις για κύρηξη πολέμου (sic)στις πρώτες απολύσεις.

Στην πραγματικότητα η συνδικαλιστική αριστερά απέδειξε περίτρανα ότι δεν μπορεί να ξεφύγει από τα όρια της απλής διαμαρτυρίας, που πετυχαίνει…. με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια:

 Και τηρείται η αστική νομιμότητα και άρα η αδιατάραχτη συμμετοχή στο ομαλό κοινοβουλευτικό παιχνίδι, και διευρύνεται η φθορά της κυβέρνησης .

Το ότι βεβαίως η ήττα ενισχύει αντικειμενικά τις λογικές περί ματαιότητας της πάλης οδηγώντας το μαζικό κίνημα σε υποχώρηση λίγο φαίνεται να απασχολεί.

Αποκορύφωμα αυτής της τακτικής που επικυρώθηκε με διευρυμένη μάλιστα συμμετοχή της αριστεράς στα ανώτατα συνδικαλιστικά όργανα (ΑΔΕΔΥ) ήταν και πρόσφατη απόφαση (με συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ) για απεργία χωρίς ημερομηνία που θα γινόταν όταν η κυβέρνηση (!) αποφάσιζε να καταθέσει το νομοσχέδιο για την αξιολόγηση! Απεργίας που και αυτή ακόμα με τη σειρά της ματαιώθηκε γιατί η κυβέρνηση μετέθεσε την ημερομηνία ψήφισης (!) μετά από πρόταση των συνεπών αγωνιστικών δυνάμεων του ΠΑΜΕ και τη συνεπικουρία ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ!

Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι απαιτούνται διαφορετικά πράγματα στο κίνημα των εργαζομένων Πρέπει να γίνει σαφές ότι η επίθεση της κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ θα είναι συνεχής γιατί η είναι μόνο η μια αλήθεια ότι είναι αποτέλεσμα της κρίσης. Η άλλη αλήθεια είναι ότι θεωρεί ότι είναι η ιστορική τους ευκαιρία από άποψη συσχετισμών δύναμης για να πάρει τη ρεβάνς από τους εργαζομένους προκειμένου να διαμορφωθεί η κοινωνία της απόλυτης κυριαρχίας του κέρδους και της απόλυτης υποταγής των εργαζομένων

Από την άποψη αυτή οι μάχες απέναντι τους πρέπει να δοθούν με την ένταση και την διάρκεια και την αποφασιστικότητα που απαιτεί η ΣΗΜΕΡΙΝΗ φάση

Είναι περισσότερο από απαραίτητο και στο κίνημα των υγειονομικών να διαμορφωθεί ένα ρεύμα απόψεων που δεν θα πείθεται για  την ματαιότητα των αγώνων με δικαιολογίες «αριστερής» προέλευσης αλλά θα αναζητά την αναμέτρηση με την κυβέρνηση στο πεδίο που είναι προνομιακό. Το πεδίο των μαζικών αγώνων, με απεργίες διαρκείας, ξεπερνώντας τη λογική της ανάθεσης της λύσης των προβλημάτων στην επόμενη κάλπη.

Είναι απαραίτητο να διαμορφωθεί ένα δυναμικό εργαζομένων που θα αποτελέσει ένα σοβαρό στήριγμα των αγωνιστικών διαθέσεων που είναι σίγουρο ότι υπάρχουν αλλά αδυνατούν να βρουν στοιχειώδεις όρους εγγυησης της πάλης τους με αποτέλεσμα να επιστρέφουν στην απογοήτευση και την αδράνεια.

Για να μπορέσουν να βρουν πραγμάτωση τόσο η αντίσταση, η ματαίωση των αντιλαϊκών σχεδίων κυβέρνησης ΕΕ και ΔΝΤ, αλλά και για να ανοίξει ο δρόμος διεκδίκησης να πάρουμε πίσω όλων όσων μας έκλεψαν

Η ΥΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ

ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΚΑΙ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ

 

Όλοι εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο σας καλούμε να συζητήσουμε την ίδρυση ενός νέου σχήματος αντίστασης-κοινής δράσης και αγώνα στο χώρο του νοσοκομείου μας που θα ανταποκρίνεται στις νέες απαιτήσεις.

 Ακολουθούν υπογραφές 13 συναδέλφων

ΑΝΟΙΧΤΗ ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

ΤΡΙΤΗ 15/4/2014, 1μμ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ Θριάσιου νοσοκομείου

Εκδήλωση για την Υγεία στην Άρτα από την Ανοιχτή Επιτροπή Αγώνα για Δωρεάν Υγεία χωρίς προϋποθέσεις.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ- ΦΩΤΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΕΔΗΝ

Μολάοι 9-4-2014
ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑΠΕΡΧΟΜΕΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΜΟΛΑΩΝ

ΠΡΟΣ
1) ΑΔΕΔΥ
2) ΠΟΕΔΗΝ

Είναι εξαιρετικά λυπηρό, ειδικά σήμερα, άνθρωποι που αγωνίζονται ανιδιοτελώς και διώκονται από τις Διοικήσεις με χίλιες δυο αληθοφανείς δικαιολογίες να δέχονται και τη λασπολογία όλων αυτών που με την αποχή τους από τις συλλογικές διαδικασίες και δράσεις αλλά κυρίως με την παρασκηνιακή δράση και συμπεριφορά τους έχουν σταθεί απέναντι στους αγώνες.
Το πλέον όμως λυπηρό και άδικο είναι οι ισχυρισμοί αυτών των συναδέλφων να γίνονται αποδεκτοί άκριτα και να χρησιμοποιούνται για την αποδόμηση προσωπικοτήτων και θεσμών.
Ουδέποτε ζητήθηκε η άποψή μας ως Δ.Σ. Καταφέρονται προσωπικά εναντίον της Μανωλάκου και αυτό, μόνο τυχαίο δεν μπορεί να θεωρηθεί.
Δυστυχώς για κάποιους δεν είναι αυτονόητο ότι τα Σωματεία λειτουργούν δημοκρατικά με βάση τα καταστατικά τους και όλοι έχουν δικαιώματα αλλά έχουν και υποχρεώσεις.
Η αλήθεια ενάντια στην παραπληροφόρηση που επιχειρείται είναι ότι περίπου 20 συνάδελφοι που με δική τους θέληση βρίσκονται εκτός του Σωματείου (ορισμένοι για πάνω από τρία χρόνια) «μπούκαραν» στη εκλογοαπολογιστική συνέλευση και με αχαρακτήριστο τρόπο και χωρίς να τηρείται καμια διαδικασία άρχισαν να επιτίθενται και να συκοφαντούν, σε προσωπικό και όχι συνδικαλιστικό επίπεδο, τον Πρόεδρο και την Αντιπρόεδρο του Δ.Σ., περνώντας ταυτόχρονα το μήνυμα ότι αυτά θα πάθει όποιος δεν συμφωνεί μαζί τους.
Στη συνέλευση βρισκόταν και ο σύμβουλος της ΠΟΕΔΗΝ Λαζαρίδης Γιάννης ο οποίος βοήθησε στο «μπάχαλο» συναινώντας απροκάλυπτα στις διάφορες συκοφαντίες.
Να σημειώσουμε ότι η συνέλευση ήταν στις 20/3/2014 ημέρα πανελλαδικής απεργίας αλλά είχε αποφασιστεί μέρες πριν και δεν ήταν δυνατόν να αναβληθεί.
Την ημέρα αυτή ο Λαζαρίδης τηλεφώνησε στον Πρόεδρο του Δ.Σ. περίπου στις 11 η ώρα το πρωί και τον ενημέρωσε ότι θα επισκεφτεί το Νοσοκομείο. Όταν ήρθε στο γραφείο του Σωματείου γύρω στις 12 αρνήθηκε ότι γνώριζε για τη συνέλευση και είπε ότι ήρθε τυχαία. Τέσσερις μέρες μετά μάθαμε ότι όχι μόνο γνώριζε για τη συνέλευση αλλά είχε προσκληθεί ειδικά γι αυτό το σκοπό. Μαντέψτε από ποιους και για ποιο λόγο;

Πάμε τώρα στο θέμα των εγγραφών.
Σύμφωνα με το πρόγραμμα των εκλογών οι συνελεύσεις ορίστηκαν στις 20/3 στις 28/3 και στις 4/4/2014.
Οι αιτήσεις για εγγραφές κατατέθηκαν στις 26 και 27/3/2014 δηλαδή 6 και 7 μέρες μετά τη συνέλευση η οποία παρά του ότι μπορεί να συνεχίζεται σε διαφορετικές ημέρες θεωρείται μία και ενιαία.
Με βάση το καταστατικό του Συλλόγου μας οι αιτήσεις εγκρίνονται από το Δ.Σ. και τα μέλη για να συμμετέχουν στη Συνέλευση πρέπει να είναι 5 μέρες πριν από αυτήν ταμιακά εντάξει.
Για το θέμα αυτό και για διασφαλίσουμε τη νομιμότητα των εκλογών ζητήσαμε γνωμοδότηση από νομικό σύμβουλο ο οποίος μας ενημέρωσε ότι δεν είναι νόμιμη, με τα υπάρχοντα δεδομένα, η εγγραφή νέων μελών.

ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ Η ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ ΑΡΝΗΣΗ ΕΓΓΡΑΦΗΣ ΜΕΛΏΝ ; ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ 15 ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ; ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΠΕΙΔΗ ΤΗΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ ΝΟΜΙΚΟΥ ;
ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟΠΟΙΕΙΤΑΙ Η ΜΑΝΩΛΑΚΟΥ;

Στη συνέχεια οι συγκεκριμένοι συνάδελφοι που θεωρούν ότι έχουν μόνο δικαιώματα και όχι υποχρεώσεις, μάζεψαν περίπου 45 υπογραφές και έστειλαν καταγγελία στην ΠΟΕΔΗΝ. Ούτε το κείμενο της καταγγελίας ούτε και οι υπογραφές κατατέθηκαν ποτέ στο Δ.Σ. και αυτό λέει πολλά.
Μάθαμε ότι κατηγορούν τη συνάδελφο Μανωλάκου ότι είχε συνεργασία με την προηγούμενη διοίκηση του νοσοκομείου και ότι είχε συμμετάσχει σε πολλές αναφορές εις βάρος συναδέλφων.
Αυτοί οι ίδιοι που μέχρι τώρα την κατηγορούσαν ότι «κάλυπτε» υπαλλήλους που ταλαιπωρούσαν πολίτες αλλά και άλλους συναδέλφους, αυτοί οι ίδιοι σήμερα, επειδή έτσι τους βολεύει, την κατηγορούν για το αντίθετο. Ο καθένας υιοθετεί ότι θέλει ανάλογα με το τι τον βολεύει. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση ο σκοπός τους είναι προφανής. Η κατασυκοφάντηση της συναδέλφου και μάλιστα τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Τα τελευταία χρόνια και μάλιστα επι θητείας των δυο προηγούμενων διοικήσεων του Νοσοκομείου (αυτών που υποτίθεται ότι συνεργαζόμασταν) έγιναν οι περισσότερες δράσεις, παρεμβάσεις και καταγγελίες για την υποβάθμιση του νοσοκομείου.
Όλοι αυτοί όμως, εσκεμμένα και δόλια παραβλέπουν το αυτονόητο.

Αν η Μανωλάκου ενεργούσε με βάση το προσωπικό της συμφέρον, όχι μόνο δεν θα πρωτοστατούσε σε κανέναν από όλους αυτούς τους αγώνες που δώσαμε τα τελευταία χρόνια αλλά πολύ απλά «θα έγλειφε» την καρέκλα της.
Δεν θα συμμετείχε στην οργάνωση συλλαλητηρίων και μιας συναυλίας διαμαρτυρίας για τη διάλυση του νοσοκομείου και της δημόσιας υγείας και δεν θα εκτίθετο ως κεντρική ομιλήτρια.
Δεν θα πρωτοστατούσε στις ενημερωτικές δράσεις που οργανώσαμε σε όλα τα χωριά της περιοχής.
Δεν θα κατήγγειλε μέσω δεκάδων συνεντεύξεων σε ραδιοφωνικούς σταθμούς τις κυβερνητικές πολιτικές που υλοποιούνταν μέσω της διοίκησης του Νοσοκομείου
Δεν θα ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Επιτροπής Πολιτών για τη στήριξη των δομών υγείας στην περιοχή μας που με δική της προτροπή ξεκίνησε στις 25/9/2013 μέσα από έκκληση για συστράτευση, που απηυθυνε στους πολίτες κατά τη διάρκεια δημόσιας ομιλίας της στη συναυλία διαμαρτυρίας.
Δεν θα συμμετείχε σε κοινές συσκέψεις και προσπάθειες συντονισμού με το Εργατικό Κέντρο, τους εκπαιδευτικούς και τους εργαζόμενους στους Δήμους.
Δεν θα συμμετείχε σε προσπάθειες συντονισμού των νοσοκομείων της Πελοποννήσου για την υλοποίηση κοινών δράσεων.
Όλα αυτά δεν ενόχλησαν μόνο τους τοπικούς «πολιτικούς άρχοντες» και τις προηγούμενες Διοικήσεις (αυτών που λέτε ότι συνεργαζόμασταν) αλλά δυστυχώς ενόχλησαν και τον προαναφερόμενο συνάδελφο από την ΠΟΕΔΗΝ, το Λαζαρίδη Γιάννη ο οποίος τηλεφώνησε στη Μανωλάκου και κυριολεκτικά ουρλιάζοντας της είπε: «Δε μου λές κοπέλα μου με ποιο δικαίωμα μιλάς εσύ με άλλα νοσοκομεία ;» (!!!!!) Αν είναι δυνατόν να ενοχλείται συνδικαλιστικό στέλεχος της ΠΟΕΔΗΝ από τη συνδικαλιστική δράση των πρωτοβάθμιων σωματείων.
Αποκρύπτουν οι συκοφάντες ότι πειθαρχική δίωξη στη Μανωλάκου είχε ξεκινήσει και η προηγούμενη Διοίκηση του νοσοκομείου την οποία όμως σταμάτησε μετά από παρέμβαση και πίεση του αιρετού εκπροσώπου των γιατρών στο Δ.Σ.
Και έρχονται σήμερα αυτοί οι συνάδελφοι, που υπονόμευσαν ευθέως και με κάθε τρόπο, τους αγώνες που έγιναν αυτό το διάστημα ενάντια στη διασύνδεση στην ενοποίηση και στην υποβάθμιση του νοσοκομείου να συκοφαντήσουν αυτούς που αγωνίστηκαν.
Είναι οι ίδιοι συνάδελφοι που όταν το 2009 που ο Αντωνόπουλος Τάσος από την ΠΟΕΔΗΝ κατήγγειλε στις εφημερίδες διάφορες μη σύννομες ενέργειες της τότε Διοίκησης, έθεσαν θέμα στο Δ.Σ. του Σωματείου να παρθεί απόφαση για να διαψεύσουμε (!!!!)δημόσια τις καταγγελίες για να στηρίξουμε τη Διοίκηση. Όταν αυτό δεν έγινε δεκτό, με συνοπτικές διαδικασίες διέλυσαν το Δ.Σ. μέσα σε λίγους μήνες από την εκλογή του.
Είναι οι ίδιοι συνάδελφοι που δεν έχουν πατήσει το πόδι τους σε μια συνέλευση πολύ περισσότερο σε μια αγωνιστική δράση.
Είναι οι ίδιοι συνάδελφοι που σήμερα συσκέπτονται και τηλεφωνούν από δω και από κεί σε κομματικούς παράγοντες για να δουν πώς μπορούν να ανατρέψουν την παραμονή της Μανωλάκου στους Μολάους αφού προχτές δικαιώθηκε με προσωρινή διαταγή, που αναστέλλει την Πράξη της Διοικήτριας για τη μετακίνηση στη Σπάρτη και την αφαίρεση των καθηκόντων της.
Γιατί το πρόβλημα δεν είναι μόνο η πειθαρχική της δίωξη. Το πρόβλημα επίσης είναι η εξορία της από το νοσοκομείο για συγκεκριμένους λόγους που όλοι ξέρουν αλλά για δικούς τους λόγους, εσκεμμένα και δόλια παραβλέπουν.
Να μη μιλάει και ξεσηκώνει τον κόσμο.

Αποστολάκος Παναγιώτης
Απερχομενος Πρόεδρος του Δ.Σ.
Του Συλλόγου Εργαζομένων Νοσοκομείου Μολάων