Πρόταση ψηφίσματος για τους απολυμένους στο δήμο Ευόσμου

Οι κινητοποιήσεις στον Εύοσμο συνεχίζονται. Εδώ δημοσιεύουμε πρόταση ψηφίσματος που απευθήνεται στα σωματεία και σε όλους όσους θέλουν να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους. Για επικοινωνία το e-mail του σωματείου των ΟΤΑ Θεσσαλονίκης είναι: syll-ota@otenet.gr και το φαξ: 2310242478.

Το ψήφισμα που προτείνεται:

ΝΑ ΑΝΑΚΛΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΕΥΟΣΜΟΥ

Οι επτά εργαζόμενες είναι αορίστου χρόνου, αφού με τελεσίδικη απόφαση δικαστηρίου οι τέσσερις κρίθηκαν αορίστου χρόνου και οι άλλες τρεις περιμένουν την απόφαση του ΑΣΕΠ για μετατροπή των συμβάσεων τους σε αορίστου χρόνου. Δουλεύουν συνεχώς επτά χρόνια. Στις 30 Ιουνίου τους ειδοποίησαν τηλεφωνικά να περάσουν να πάρουν τις απολύσεις τους.

Τον ίδιο καιρό απολύθηκαν με το επιχείρημα της λήξης της σύμβασης, 130 εργαζόμενοι, που καλύπτουν πάγιες ανάγκες. Είναι οι πολιτικές της ΕΕ και του κεφαλαίου, που μετατρέπουν τους εργαζόμενους σε άνεργους με διακοπές εργασίας, όμηρους που δέχονται καταναγκαστικά την απόλυσή τους σαν «αναγκαίο» κακό, κάτω από την πίεση της ανανέωσης της σύμβασης. Όλοι εργαζόμενοι και απολυμένοι είναι απλήρωτοι από τον Γενάρη.

Όταν οι εργαζόμενοι έκαναν επίσχεση εργασίας και προσέφυγαν στην Επιθεώρηση Εργασίας για την καταβολή δεδουλευμένων, ο Πρόεδρος της Δημοτικής Επιχείρησης μέσα στην επιθεώρηση εργασίας απείλησε λέγοντας «δεν ξέρουν οι εργαζόμενοι τι τους περιμένει το καλοκαίρι». Η απόλυση των συναδέλφων εντάσσεται σε ένα σχέδιο τρομοκράτησης των υπόλοιπων εργαζομένων έτσι ώστε να μην αντιδρούν, να μην διεκδικούν.

Η Διοίκηση του Δήμου προσπαθεί να πείσει τους απολυμένους ότι είναι διαφορετικές οι περιπτώσεις τους, με στόχο την διάσπασή τους, ώστε να περνούν πολύ εύκολα οι πολιτικές τους. Τους διαχωρίζουν σε άτομα αδύναμα να υπερασπιστούν τα συλλογικά και τα ατομικά τους δικαιώματα και συντρίβουν τον μοναδικό τρόπο αντίστασης που διαθέτουν, την συλλογικότητα, μονάδες απέναντι σε μια οργανωμένη συνολική βάρβαρη επίθεση, με στόχο την απόλυτη κυριαρχία πάνω τους. Έτσι φουντώνει η εργοδοτική τρομοκρατία, γιατί ο καθένας νοιώθει μόνος απέναντι στον παντοδύναμο εργοδότη δήμαρχο.

Απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και στο καθεστώς τρομοκρατίας στους χώρους δουλειάς, ο φόβος, η σιωπή και η υποταγή ανάβουν το «πράσινο φως» για μεγαλύτερη ένταση της εκμετάλλευσης και της τρομοκρατίας. Η οργάνωση του αγώνα για επαναπρόσληψη των επτά συναδέλφων αορίστου χρόνου, θα βγάλει από την απομόνωση τους συμβασιούχους, για να εμπιστευτούν την μαζική οργανωμένη πάλη.

Επειδή όλα αυτά δεν είναι η κακιά τύχη κάποιων αλλά το μέλλον που σχεδιάζουν και ονειρεύονται για μας και τα παιδιά μας, επειδή δεν θεωρούν το δικαίωμα στην δουλειά αναφαίρετο δικαίωμά μας, αλλά «παραχώρηση», όπως και όποτε αυτοί επιθυμούν, δηλώνουμε ότι θα συμπορευτούμε και θα ενώσουμε τις φωνές μας για να διεκδικήσουμε όλοι μαζί:

* ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ!

* ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

* ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΜΟΝΙΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ!

Γιατί Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ!

ΕΡΓΑΣΙΑ ΧΩΡΙΣ ΑΜΟΙΒΗ, ΝΑ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ!

Να που συμβαίνει και αυτό!

Εργαζόμενοι στις ΗΠΑ και στην Αγγλία υποχρεώνονται να εργάζονται χωρίς αμοιβή, με την ελπίδα, όταν περάσει η κρίση, να είναι οι πρώτοι που θα μπουν -αν μπουν- στη λίστα αναμονής για μια θέση εργασίας. Τελικά τίποτε δεν μπορεί να φαντάζει απίστευτο στο καπιταλιστικό σύστημα, στο σύστημα του λεγόμενου ελευθέρου κόσμου, όπου βασιλεύει η αθλιότητα και η βαρβαρότητα με την επιβολή όλο και πιο ακραίων μορφών εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων.

Μετά την αμφισβήτηση του δικαιώματος του εργαζόμενου στη δουλειά, έρχεται και η αμφισβήτηση στην αμοιβή του. Μια εξέλιξη που σίγουρα δεν είναι δυνατόν να πάρει μαζικό χαρακτήρα, καταδεικνύει ωστόσο τις πραγματικές διαθέσεις του κεφαλαίου να αξιοποιεί τους αρνητικούς συσχετισμούς του κινήματος και να προχωρεί σε επίδειξη δύναμης απέναντι στην εργατική τάξη και σε όλον τον κόσμο της δουλειάς. Να καταδείξει πως μπορεί να ισοπεδώσει τα πάντα, να μην αφήσει τίποτε όρθιο, να αμφισβητήσει, με δυο λόγια, τα δικαιώματα των εργαζομένων και να τους υπενθυμίζει κατά διαστήματα πως το κεφάλαιο έχει τη δυνατότητα να κάνει τα πάντα σε βάρος τους, ακόμη και τα πιο απίστευτα. Είναι και αυτά μια τρομοκρατική πολιτική με στόχο την αποθάρρυνση και την υποταγή των εργαζομένων στις ανάγκες και στις απαιτήσεις του κεφαλαίου.

Στο Σαν Φρανσίσκο, τον Απρίλη της χρονιάς αυτής, η εταιρεία jobnob.com έχει καταρτίσει πρόγραμμα το οποίο αποκαλεί “happy hours”, δηλαδή ευτυχισμένες ώρες, με το οποίο καλεί ανέργους “που επιθυμούν να βελτιώσουν τις επιδεξιότητές τους” να εργαστούν χωρίς αμοιβή για πέντε ώρες την εβδομάδα ώστε “όταν αρχίσει η οικονομία να παίρνει εμπρός, να είναι ενδεχομένως ένας από τους πρώτους που θα μπει ξανά σε μισθολόγιο”. Μάλιστα, κατά τα “εγκαίνια” του προγράμματος στις αρχές του Μάη, μαζεύτηκαν περισσότερα από 300 άτομα, με τα τοπικά και εθνικά μέσα ενημέρωσης να τρέχουν να καλύψουν το γεγονός.

Οταν στις ΗΠΑ οι άνθρωποι που ζουν σε απόλυτη φτώχεια ανέρχονται σε πολλές δεκάδες εκατομμύρια, όταν η ανεργία έχει σκαρφαλώσει πάνω από το 10% και έχει διπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια, όταν οι άνεργοι φτάνουν τα 15 εκατομμύρια, όταν το συνδικαλιστικό κίνημα είναι αποσαθρωμένο και η ηγεσία του έχει μπει στην υπηρεσία του μονοπωλιακού κεφαλαίου, είναι επόμενο οι δυνάμεις του κεφαλαίου να αποθρασύνονται, να προχωρούν και να χρησιμοποιούν ακραίες μορφές εκμετάλλευσης, κάνοντας ταυτόχρονα επίδειξη δύναμης.

Οπως αναφέρουν τα διεθνή πρακτορεία, ακόμα και η British Airways ζήτησε πριν από ένα μήνα από τους εργαζόμενούς της στη Βρετανία να αποδεχτούν “εθελοντικά” να εργαστούν ένα μήνα χωρίς αμοιβή για να μπορέσει η επιχείρηση, όπως σημειώνει η ανακοίνωση, να τα βγάλει πέρα. Φυσικά, όπως είναι γνωστό, η απλήρωτη εργασία σε επιχειρήσεις είναι παράνομη σε όλες τις εργατικές νομοθεσίες του κόσμου, αλλά πάντα το κεφάλαιο στην πράξη τις παραβιάζει και στη συνέχεια έρχεται το πολιτικό του προσωπικό, οι κυβερνήσεις του δηλαδή, να ανατρέψει τις συγκεκριμένες νομοθεσίες και να προχωρήσει σε νέες που νομιμοποιούν τις παρανομίες του.

Βέβαια, τέτοιου τύπου ακραίες πολιτικές ανατροπές εργατικών δικαιωμάτων δεν αποτελούν έκπληξη σε αυτές τις χώρες όπου ο ριγκανισμός και ο θατσερισμός έχουν προσφέρει τα πάντα στο κεφάλαιο, κυρίως τη δυνατότητα να πρωτοστατούν και να επιβάλουν όλο και πιο ακραίες μορφές εκμετάλλευσης και να την ίδια ώρα να τις εξάγουν και στις άλλες ηπείρους.

Ολα τα παραπάνω θυμίζουν στους εργαζόμενους πως τα χειρότερα βρίσκονται μπροστά τους. Το κεφάλαιο, στο όνομα της κρίσης, της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και της ανάκαμψης, προχωράει και επιβάλλει κάθε τόσο και νέα πακέτα αντεργατικών μέτρων τα οποία επιδεινώνουν τις συνθήκες διαβίωσης, κάνοντας την καθημερινή ζωή του λαού δυσβάσταχτη.

Οι εργαζόμενες μάζες στη χώρα μας βιώνουν εδώ και δεκαετίες τις πιο άθλιες συνθήκες δουλειάς και διαβίωσης, συνθήκες που καθημερινά χειροτερεύουν και οδηγούν μεγάλα τμήματα του εργαζόμενου λαού στη φτώχεια, την ανέχεια και την ανεργία. Οπως όλα τα στοιχεία φανερώνουν, στο επόμενο διάστημα η κατάστασή τους θα επιδεινωθεί. Κανείς πλέον δεν μπορεί να αμφιβάλλει ότι θα προκύψει μια τέτοια αρνητική για τους εργαζόμενους εξέλιξη. Η κυβέρνηση, πέρα από τα αντιλαϊκά μέτρα του καλοκαιριού, είναι έτοιμη να προχωρήσει και σε νέα το φθινόπωρο. Από την άλλη μεριά, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των εργατοπατέρων σφυρίζουν αδιάφορα, σκέφτονται και λειτουργούν σαν να μη συμβαίνει τίποτα σε βάρος των εργαζόμενων μαζών. Το ίδιο και τα αποκαλούμενα ταξικά συνδικάτα και οι δυνάμεις της ρεφορμιστικής Αριστεράς. Ολοι τους ούτε θέλουν ούτε μπορούν να υπερασπιστούν τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα, να ενισχύσουν το λαϊκό κίνημα και να οδηγήσουν σε αγώνες και αντιστάσεις, να διαμορφώσουν συνθήκες ενίσχυσης και ανάπτυξης της λαϊκής πάλης, να δώσουν τα πάντα για να μπουν οι εργαζόμενες μάζες στο δρόμο του αγώνα και της αντίστασης.

ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΗ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Οι καθαρίστριες στον Βόλο έκαναν ένα σημαντικό βήμα μπροστά!

Είναι μακρύς ο δρόμος και οι αγώνες που πρέπει να δώσουν οι καθαρίστριες στον Βόλο αλλά και σε όλη τη χώρα ενάντια στους εργολάβους, στην κυβέρνηση της ΝΔ και στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Αυτό είναι ένα πρώτο συμπέρασμα που βγαίνει από την εξέλιξη που είχε ο αγώνας των καθαριστριών στο ΙΚΑ Βόλου.
Ο αγώνας κόντρα στον νέο εργολάβο και στην προσπάθειά του να επιβάλει συνθήκες «γαλέρας» στις εργαζόμενες, με μείωση ωρών και στη συνέχεια με απολύσεις σε όλες επειδή αντέδρασαν, σημείωσε επιτυχία. Η διοίκηση του ΙΚΑ κάτω από την πίεση των εργαζόμενων αλλά και τον αγώνα που δόθηκε από όλους όσοι συμμετείχαν στο κίνημα αλληλεγγύης κήρυξε έκπτωτο τον εργολάβο και κάλεσε να αναλάβει ο επόμενος στη λίστα του διαγωνισμού της εργολαβίας, όλες οι εργαζόμενες επαναπροσλήφθηκαν και έτσι δεν πέρασαν οι απολύσεις, αλλά οι νέες συμβάσεις που υπογράφτηκαν δεν ήταν, από άποψη ωρών απασχόλησης, ούτε αυτό που στα λόγια συμφωνούσε ο νέος εργολάβος ούτε αυτό που είχε υποσχεθεί ο διευθυντής του γραφείου του διοικητή του ΙΚΑ σε παρέμβαση που έκανε το σωματείο καθαριστριών Μαγνησίας μαζί με την ΠΕΚΟΠ και εκπροσώπους εργατικών σχημάτων και συλλογικοτήτων (συμμετείχε και η Ταξική Πορεία). Τελικά οι συμβάσεις που υπογράφτηκαν ήταν με λιγότερες ώρες δουλειά από αυτές που δούλευαν οι εργαζόμενες μέχρι τις 30 Ιούνη αλλά περισσότερες από αυτές που ο προηγούμενος εργολάβος ήθελε να επιβάλει.
Εδώ είναι ανάγκη να ξεκαθαριστεί ότι ένας από τους παράγοντες μείωσης του εργατικού κόστους και όλης της ληστείας που γίνεται από τη μεριά των εργολάβων είναι οι διοικήσεις των κρατικών οργανισμών και των δημόσιων υπηρεσιών, που με κυβερνητική κατεύθυνση κάνουν προϋπολογισμούς και βγάζουν κονδύλια για την καθαριότητα των κρατικών και δημόσιων κτιρίων που για να «βγουν» οι εργολάβοι μπορεί να γίνει μόνο αν μετατρέψουν σε σκλάβους τους εργαζόμενους και αυτό κάνουν. Με την τρομοκρατία, κορυφαίο παράδειγμα η δολοφονική απόπειρα στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, με τον εκβιασμό της ανεργίας, με την κοροϊδία, οι εργολάβοι-δουλέμποροι με την πλήρη κάλυψη της κυβέρνησης και την ενεργητική συμμετοχή των διοικήσεων των κρατικών οργανισμών έχουν επιβάλει έναν εργασιακό μεσαίωνα στον χώρο αυτό. Οι εργολαβίες από τη μία μειώνουν το εργατικό κόστος για την καθαριότητα και από την άλλη καταλύουν κάθε δικαίωμα και κατάκτηση των εργαζόμενων. Έτσι η κυβερνητική εξουσία είτε της ΝΔ σήμερα είτε του ΠΑΣΟΚ χθες και αύριο από τη μία συντηρεί και ενισχύει ένα παρασιτικό στρώμα (εργολάβοι) στο οποίο εκτός από μία πλειάδα διάφορων «τύπων» που εμφανίζονται σαν «επιχειρηματίες καθαριότητας» όλο και περισσότερο δείχνουν ενδιαφέρον να συμμετέχουν και ισχυροί παράγοντες του κεφαλαίου, ενώ από την άλλη διαμορφώνει για τον χώρο αυτόν το σύνολο της αντεργατικής πολιτικής που θέλει να επιβάλει σε όλους τους εργαζόμενους.
Ο αγώνας των καθαριστριών στο ΙΚΑ Βόλου ήταν πλούσιος και έδωσε πολλά διδάγματα και πολιτικά στοιχεία και συμπεράσματα σε όσους συμμετείχαν. Πρώτα από όλα οι ίδιες οι εργαζόμενες βγήκαν δυναμωμένες από αυτή τη μάχη, παρ’ όλη την κούραση, την πίεση της ανεργίας, τις απειλές και την υπονόμευση από τους εργατοπατέρες του Εργατικού Κέντρου, άντεξαν. Αυτή η αντοχή δεν θα υπήρχε αν δεν οργανώνονταν ένα κίνημα αλληλεγγύης που στήριξε τον αγώνα τους από τα πιο μεγάλα έως το πιο μικρά ζητήματα των παρεμβάσεων, των συγκεντρώσεων και της πορείας που πραγματοποιήθηκε στο κέντρο του Βόλου. Από την άλλη πάντα ήταν και παραμένει κοντά ο κίνδυνος το κίνημα αλληλεγγύης να υποκαταστήσει τις ίδιες τις εργαζόμενες και το σωματείο τους, είτε από πρόθεση είτε από «υπερβάλλοντα ζήλο». Και αυτός ο κίνδυνος υπάρχει για όλο τον χώρο της καθαριότητας αφού και σωματεία δεν υπάρχουν και οι εργαζόμενοι τώρα μπαίνουν στους αγώνες. Για όλους όσοι θέλουν να ενισχύσουν τις εργατικές αντιστάσεις πρέπει να συμβάλουν στο να στηριχθούν τα σωματεία που υπάρχουν και όσα μπορούν να δημιουργηθούν στα δικά τους πόδια, με τις δικές τους μαζικές διαδικασίες (συσκέψεις, συνελεύσεις, συγκεντρώσεις), να δημιουργήσουν ένα στελεχικό δυναμικό που θα μπορέσει να οργανώσει τις μάχες που είναι μπροστά. Ο αγώνας αυτός θα είναι μακρύς όπως ο αγώνας όλων των εργαζόμενων, δεν μπορεί να «ξεπεραστούν» ζητήματα όπως της δημιουργίας μαζικών ταξικών σωματείων που να δίνουν καθημερινούς αγώνες στους χώρους δουλειάς για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων απέναντι στη ληστεία των εργολάβων και του κεντρικού στόχου πάλης για την κατάργηση των εργολαβιών, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους τους εργαζόμενους στην καθαριότητα. Αυτός ο αγώνας, όπως κάθε αγώνας των εργαζόμενων, απαιτεί τη συμμετοχή των ίδιων γιατί αυτό είναι που θα αλλάξει τους συσχετισμούς και θα δημιουργήσει προϋποθέσεις νικηφόρων αγώνων και όχι τα «σχέδια προτάσεων» που διαμορφώνονται για να τεθούν σαν αιτήματα είτε στην κυβέρνηση είτε στις διοικήσεις των κρατικών οργανισμών. Δεν μπορεί να γίνει το εργατικό κίνημα ο κοινωνός των «θεσμικών λύσεων» που θα βρει η κυβέρνηση, είτε η σημερινή είτε η επόμενη, για να «λύσει» το πρόβλημα των εργολαβιών. Γιατί πολύ απλά καμιά αστική κυβέρνηση δεν θέλει να το λύσει αφού αυτή είναι που το προωθεί και το στηρίζει. Το τι μέτρα θα αναγκαστεί να πάρει η κυβέρνηση κάτω από την πίεση του αγώνα των εργαζόμενων, αυτό είναι ζήτημα που θα κριθεί στην ίδια την πάλη και είναι ζήτημα «δικό» της. Οι αστικές κυβερνήσεις δεν παίρνουν μέτρα για να λύσουν προβλήματα των εργαζόμενων αφού αυτές είναι που οδηγούν την αντεργατική επίθεση του συστήματος, όταν αναγκάζονται να πάρουν κάποια προσπαθούν από την επόμενη κιόλας να τα υπονομεύσουν και να τα καταργήσουν. Δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει ποτέ για τους εργαζόμενους «σταθερό πεδίο» δικαιωμάτων και κατακτήσεων στο καπιταλιστικό σύστημα αλλά πάντα αυτά καθορίζονται από τους συσχετισμούς που διαμορφώνει η ταξική πάλη. Και αυτό αποδείχτηκε και στον αγώνα των καθαριστριών στο ΙΚΑ Βόλου, όταν η κινητοποίηση ήταν σε ψηλό σημείο διοίκηση και εργολάβος, στα λόγια έδιναν υποσχέσεις, αυτό όμως που έκαναν στην πράξη, λιγότερες ώρες δουλειάς, φανερώνει την κατεύθυνσή τους να αποδεχθούν μόνο ένα μέρος των αιτημάτων των εργαζόμενων και να «φροντίσουν» από την επόμενη να τα πετσοκόψουν.
Το σωματείο καθαριστριών Μαγνησίας πραγματοποίησε το Σάββατο 25 Ιούλη απολογιστική συγκέντρωση στο Εργατικό Κέντρο όπου τέθηκε το ζήτημα της διεύρυνσης της δράσης του, μια και οι καθαρίστριες στο Πανεπιστήμιο είναι 4(!) μήνες απλήρωτες, ενώ στον ιδιωτικό τομέα (σουπερμάρκετ, τράπεζες κ.α) η αυθαιρεσία και η τρομοκρατία «βασιλεύουν».

Σύσκεψη για τις συνδικαλιστικές διώξεις

Σύσκεψη συνδικαλιστών για το ζήτημα των συνδικαλιστικών διώξεων που γνωρίζουν έξαρση το τελευταίο διάστημα πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 10 Ιουλίου στην Αθήνα. Στόχος της σύσκεψης ήταν τόσο να συζητηθεί και να ερμηνευτεί το ζήτημα αυτό όσο και το να διερευνηθεί η δυνατότητα συγκροτημένης απάντησης από την πλευρά του εργατικού κινήματος.
Παρά τη σχετικά μειωμένη συμμετοχή (τόσο λόγω της καλοκαιρινής περιόδου όσο και της σχετικά ελλιπούς προπαγάνδισής της) η συζήτηση ήταν αρκετά πλούσια γύρω από το ζήτημα. Κοινή διαπίστωση όλων των συμμετεχόντων ήταν το ότι οι διώξεις αυτές έχουν άμεση σχέση με τα αγωνιστικά σκιρτήματα της προηγούμενης περιόδου και τις προσπάθειες οργάνωσης των εργαζομένων ενάντια στην αντεργατική επιδρομή. Οι διώξεις και απολύσεις συνδικαλιστών έχουν σαν στόχο το χτύπημα των προσπαθειών αυτών, τον εκφοβισμό των εργαζομένων, την απομόνωση-εξόντωση όλων των πρωτοπόρων στοιχείων στους χώρους δουλειάς.
Η δολοφονική επίθεση στην Κων. Κούνεβα, οι απολύσεις της Φωτ. Κωνσταντοπούλου, του Ορέστη Κώτσια, του Κώστα Μπεκιάρη και των καθαριστριών στο ΙΚΑ Βόλου, οι διώξεις του Δημ. Πουλόπουλου και του Στεφ. Μάλαμα, η προσπάθεια απομόνωσης του Νίκου Γουρλά και οι απολύσεις στα καταστήματα Τζάμπο είναι μερικές μόνο από τις περιπτώσεις όπου η συνδικαλιστική δράση αντιμετωπίζει την ευθεία επίθεση της εργοδοσίας. Και το επόμενο διάστημα αναμένεται να πληθήνουν τέτοια κρούσματα.
Γι’ αυτό και κρίθηκε από όλους τους παρευρισκόμενους η ανάγκη μιας νέας σύσκεψης μετά τις καλοκαιρινές διακοπές, ενώ προτάθηκε και η κυκλοφορία ενός κειμένου που θα υπογράφουν συνδικαλιστές με στόχο την καταρχήν ανάδειξη του ζητήματος.